Wizyta strabologiczna

Co zawiera wizyta strabologiczna?

1. Dokładny wywiad medyczny
   • Na początku specjalista zada pytania dotyczące historii problemów ze wzrokiem, takich jak: kiedy zauważono pierwszy raz objawy zeza, czy występuje podwójne widzenie, czy problemy ze wzrokiem pogarszają się w ciągu dnia, czy towarzyszą im bóle głowy lub zmęczenie oczu.
   • Okulista może także zapytać o ogólny stan zdrowia pacjenta, ponieważ niektóre schorzenia ogólnoustrojowe (np. cukrzyca, choroby neurologiczne) mogą wpływać na prawidłowe ustawienie oczu.
2. Badanie ostrości wzroku
   • Sprawdzenie, czy pacjent widzi wyraźnie na różnych odległościach.
   • Może obejmować testy jednoocznego widzenia (czy jedno oko widzi dobrze, czy oboje współpracują prawidłowo).
3. Badanie motoryki oczu i ustawienia oczu (ocena zeza)
   • Ocena, czy oczy pacjenta poruszają się w sposób skoordynowany, czy jedno oko nie odbiega od osi wzroku, co jest podstawą do diagnozy zeza (np. zez poziomy, pionowy, mieszany).
   • Testy, które mogą wykazać, w jaki sposób jedno oko lub oba oczy mogą przemieszczać się w różnych kierunkach. Przykłady testów: test Hirschberga, Cover Test.
4. Badanie współpracy obu oczu (widzenie obuoczne)
   • Sprawdzanie, czy oba oczy pracują razem, co jest niezbędne do prawidłowego widzenia przestrzennego (percepcji głębi). Testy mogą obejmować sprawdzenie zdolności oczu do zbieżności (zbliżania oczu do siebie) oraz fuzji (łączenia obrazu w jedno).
5. Badanie zakresu ruchomości oczu
   • Sprawdzanie, czy oczy poruszają się w pełnym zakresie, bez ograniczeń, co może wskazywać na problemy z mięśniami oka (np. porażenie lub osłabienie mięśni). Testy takie jak test ruchomości gałek ocznych w różnych kierunkach, czyli badanie na ekranie Hessa.
6. Ocena kąta zeza
   • W tym etapie mierzy się dokładnie kąt, pod jakim oczy odbiegają od prawidłowej osi wzroku. Zwykle stosuje się listy pryzmatyczne lub specjalistyczne urządzenia, takie jak synoptofor, który umożliwia określenie obiektywnego kąta zeza poprzez obserwowanie dwóch obrazków umieszczonych w specjalnych tubach – każdym okiem z osobna lub parą jednocześnie.
7. Badanie widzenia przestrzennego (stereopsji)
   • Badanie zdolności postrzegania głębi i odległości. W przypadku zeza często dochodzi do zaburzeń w percepcji trójwymiarowej. Może być wykonywane przy użyciu specjalistycznych testów, takich jak test Titmusa.
8. Weryfikacja wady wzroku
   • Okulista sprawdza, czy przyczyną problemów z ustawieniem oczu nie jest wada refrakcji, taka jak krótkowzroczność, dalekowzroczność czy astygmatyzm, które mogą prowadzić do trudności w widzeniu.
9. Ocena ewentualnych zaburzeń neurologicznych
   • Jeśli badanie sugeruje, że problem ze wzrokiem jest wynikiem zaburzeń neurologicznych (np. uszkodzenie nerwów, uszkodzenie mózgu), specjalista może skierować pacjenta na dalsze badania neurologiczne.